اى به طوفان بلا، یار على
همدم آه شرر بار على

مهر و قهرت، سبب ردّ و قبول
فاطمه! روح على! جان رسول 


اى ز سیلى شده نیلى رویت
کشت آزردگى پهلویت 


تا على را سوى مسجد بردند تا
نازنینْ قلب ترا، آزردند 


رابط فیض خدا را کشتند
مادر زهد و ریا را، کشتند 


آنکه نان و نمکش را خوردند
به تلافى، فدکش را بردند! 


تا که بیت الشرف فاطمه سوخت
عرش را ز آتش غم، قائمه سوخت 


هستى شیر خدا رفت ز دست
تا که زهراى وى از پاى نشست

                                                                       تقی براتی